1.DZIAŁANIE I ZANIECHANIE Zgodnie z art 415 kodeksu cywilnego kto z winy swojej wyrządził szkodę drugiemu zobowiązany jest do jej naprawienia. Wina może przejawiać się zarówno w działaniu sprawcy jak i zaniechaniu, tj. powstrzymaniem się od wykonania ciążącego na osobie obowiązku. Przykładem działania obrazującym winę może być wtargnięcie na jezdnię bezpośrednio przed nadjeżdżający samochód, przykładem zaniechania natomiast może być nie dopełnienie przez zarządce nieruchomości ciążącego na nim obowiązku zimowego utrzymania chodnika. Zarówno działanie jak i zaniechanie działania może stanowić podstawę dochodzenia roszczeń odszkodowawczych jeżeli ich wynikiem jest wyrządzenie szkody. Istotnym jest, aby pomiędzy działaniem/zaniechaniem a szkodą istniał adekwatny związek przyczynowy. 2.KOSZTY LECZENIA zgodnie z art. 444§ 1 kodeksu cywilnego w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Poszkodowany może wystąpić do zobowiązanego do naprawienia szkody o refundację poniesionych kosztów leczenia lub o wyłożenie z góry środków finansowych niezbędnych na leczenie. Prawa do powyższego roszczenia nie ogranicza fakt, iż poszkodowany może korzystać z uspołecznionej służby zdrowia. 3.KOSZTY POGRZEBU obowiązek pokrycia kosztów pogrzebu przez podmiot zobowiązany do naprawienia szkody wynika wprost z art. 446 § 1 kodeksu cywilnego. Świadczenie to należne jest osobie (nawet nie spokrewnionej) która koszty te poniosła, niezależnie od świadczenia przyznanego przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. W skład kosztów pogrzebu wchodzą wszelkie usługi związane z pochówkiem, koszty organizacji stypy, zakupu odzieży żałobnej, a także zakupu nagrobka granitowego. 4.ZADOŚĆUCZYNIENIE świadczenie uregulowane w art. 445 kodeksu cywilnego oraz 446 § 4 którego celem jest pieniężne złagodzenie krzywdy związanej z utratą zdrowia, bólem, cierpieniem zarówno fizycznym, jak i psychicznym lub krzywdy związanej z śmiercią członka najbliższej rodziny. Zadośćuczynienie ma celu również ułatwić przezwyciężenie ujemnych przeżyć związanych z doznaną krzywdą. Wysokość zadośćuczynienia musi stanowić ekonomicznie odczuwalną wartość, niemniej jednak kwota ta musi być utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa. 5.WYŁĄCZNA WINA POSZKODOWANEGO jest jedną z przesłanek wyłączających odpowiedzialność na zasadzie ryzyka. W celu uznania wyłącznej winy poszkodowanego konieczne jest wykazanie, że sam poszkodowany swoim zachowaniem doprowadził do zdarzenia wywołującego szkodę. Zaznaczyć należy, że tylko wyłączna wina skutkować może brakiem odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu czy prowadzącego na własny rachunek przedsiębiorstwa wprawianego w ruch za pomocą sił przyrody. Jeżeli wina poszkodowanego połączona jest z jakimikolwiek innymi czynnikami skutkującymi powstaniem szkody, odpowiedzialności na zasadzie ryzyka może być ograniczona stosownie do stopnia winy. Przykładem wyłącznej winy poszkodowanego może być nagłe wtargnięcie pieszego na jezdnię bezpośrednio przed nadjeżdżający pojazdu, lub rzucenie się pod jadący pojazd. 6.WYŁĄCZNA WINA OSOBY TRZECIEJ jest jedną z przesłanek wyłączających odpowiedzialność na zasadzie ryzyka. Prowadzący na własny rachunek przedsiębiorstwo wprawiane w ruch za pomocą sił przyrody a także posiadacz pojazdu mechanicznego odpowiadają za skutki każdego zdarzenia będącego przyczyną szkody. Uwolnić mogą się od tego rodzaju odpowiedzialności, jeżeli będą w stanie wykazać, iż wyłączną przyczyną zdarzenia wywołującego szkodę, była wina osoby trzeciej za którą nie nie ponoszą odpowiedzialności. Dla przykładu wskazać możemy na sytuację wtargnięcia pieszego na jezdnię, który zmusił kierującego do zjazdu na pobocze i potrącenia przebywającej tam osoby. W tym przypadku wyłącznie winnym zaistnienia zdarzenia jest pieszy, a zatem od odpowiedzialności wolny jest kierujący pojazdem oraz jego ubezpieczyciel w zakresie odpowiedzialności cywilnej. 7.UGODA jest umową zawartą między stronami określonego stosunku prawnego, w której strony czynią sobie wzajemnie ustępstwa w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór, który istnieje lub może powstać (art. 917 k.c.). Elementem koniecznym każdej ugody pozasądowej są wzajemne ustępstwa stron oraz zgodna wola zawarcia ugody. Po zawarciu ugody, nie można uchylić się od skutków prawnych z powodu odnalezienia dowodów co do roszczeń, których ugoda dotyczy, chyba że została zawarta w złej wierze (art. 918 k.c.) 8.STOSOWNE ODSZKODOWANIE jest świadczeniem uregulowanym w art. 446 § 3 kodeksu cywilnego pozwalającym ubiegać się członkom najbliższej rodziny zmarłego o odszkodowanie w przypadku znaczącego pogorszenia sytuacji życiowej. Stosowne odszkodowanie ma na celu ułatwienie realnego przystosowania się do zmienionych warunków życiowych i bytowych powstałych na skutek zaistnienia poważnych, negatywnych skutków natury ekonomicznej wynikłych ze śmierci poszkodowanego. Pamiętać trzeba, że niektóre z aspektów pozornie nie mających charakteru finansowego mogą zostać uznane za mające choć częściowo majątkowy charakter, a tym samy uzasadniać wypłatę świadczenia. Stosowne odszkodowanie jest świadczeniem fakultatywnym, a zatem należne jest tylko tym członkom rodziny zmarłego, którzy będą w stanie udowodnić znaczne pogorszenie sytuacji życiowej. 9.PRZYCZYNIENIE DO POWSTANIA SZKODY zgodnie z art. 362 kodeksu cywilnego w sytuacji w której poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia rozmiarów szkody odszkodowanie może zostać pomniejszone proporcjonalnie do stopnia winy obu stron. Za przyczynienie się, należy uznać zawinione zachowanie poszkodowanego, które pozostaje w związku przyczynowym ze szkodą. 10.RENTA ALIMENTACYJNA jest świadczeniem mającym na celu wyrównanie niedoboru finansowego powstałego po śmierci bliskiej osoby. Zgodnie a art. 446 § 2 k.c. do grona osób, którym przysługuje roszczenie rentowe należą:osoby względem których na zmarłym ciążył ustawowy obowiązek alimentacyjny, osoby, którym zmarły dobrowolnie i stale dostarczał środków utrzymania, jeżeli z okoliczności wynika, że wymagają tego zasady współżycia społecznego. Rentę oblicza się stosownie do potrzeb poszkodowanego oraz do możliwości zarobkowych i majątkowych zmarłego. Świadczenie przysługuje przez czas prawdopodobnego trwania obowiązku alimentacyjnego.

Nazwa użytkownika:
Hasło:

Formularz kontaktowy Imię: Nazwisko: Telefon: Adres e-mail: Wpisz wiadomość: